Bezinning
Bezinning aan het einde van het jaar…….
Winterse verrassing
24 januari 2023
Goed aangekleed pak in mijn racefiets uit de garage en vertrek ik voor een korte fietstocht door de duinen naar Schoorl. Het is fris, maar er staat niet veel wind. Onderweg haal ik iemand in en bij Schoorl besluit ik even te stoppen om even de zee te kunnen aanschouwen. De zee is rustig en kalm. De fietser die ik zojuist heb ingehaald begint tegen me te praten en we kletsen wat over fietsen. De man zegt dat er in de verte een zeehond ligt. Ik ben toch vele jaren jonger als de man naast mij, maar ik wil graag geloven dat de hoop die ik zie een zeehond is. Ik wil gaan kijken, ik vraag de man naast mij of hij mee gaat maar hij geeft aan wel vaker een zeehond te hebben gezien, hij gaat door. Ik loop richting de hoop en warempel het is een zeehond! Geweldig, het strand is helemaal verlaten. Ik kom steeds dichterbij. De jonge zeehond kijkt me aan en maakt wat kruipbewegingen richting de zee. Ik wil nog dichterbij komen en besluit op mijn knieën richting de zeehond te komen. Mijn hart maakt een sprongetje, wat een lieve onschuldige blik heeft de zeehond. Ik ga helemaal op in het moment. Ik ben hier helemaal alleen op het strand met die lieve schat. Het lijkt alsof ze even gaat poseren voor de foto. Er nadert een man en die blijkt wel verstand te hebben van zeehonden. Hij waarschuwt wel dat ze kunnen bijten en ook hij denkt dat de zeehond het goed maakt, hij wijst mij op het spoor wat de zeehond al helemaal heeft afgelegd in de richting van het water. Ik besluit dat het met rust laten van de zeehond nu het beste is wat ik voor haar kan doen, alhoewel ik nog heel lang kan blijven kijken omdat ik haar zo mooi vind. Met een inmiddels kleddernatte voet stap ik zo blij op mijn fiets en wil ik dit moment met iedereen delen! Richting Petten zie ik borden met afbeeldingen van zeehonden erop en dat je 30 meter afstand moet houden van de zeehonden. Inwendig gniffel ik, maar goed dat ik dit bord niet eerder had gezien!
Koude training
Zondag 29 januari 2023. Het miezert als we vertrekken richting het strand. Ik loop samen met mijn man vanaf de meest zuidelijke afgang in Bergen aan Zee richting Egmond door het PWN duingebied. Wat fietsers passeren ons onderweg. Na zo´n 1,5 km draaien we de heuvel op naar rechts richting het strand. Er staat een pittige wind vanaf zee. Een waterig zonnetje komt af en toe te voorschijn schuin achter ons. Het geraas van de zee is rustgevend en fijn. We passeren mensen met honden die duidelijk zin hebben om te spelen en te rennen. Het is inmiddels droog, aangekomen bij het leegstaande strandpaviljoen hebben we besloten dat we er weer voor gaan, we gaan het koude water in. Alleen nu nog op zoek naar een plek waar we beschut kunnen staan voor het omkleden. Dit is even zoeken, maar we hebben een plek gevonden en kleden ons om. We hebben surfschoenen aan om de voeten in ieder geval een beetje warm te houden. We lopen rustig aan de zee in. Het moeilijkste moment is wanneer je echt helemaal erin bent, met het gehele lichaam onder water. Een flinke golf klotst tegen mijn achterhoofd en ik voel een scherpe ijzige kou in mijn nek. Ik zie een hond die in het begin van het water staat en lijkt te twijfelen of hij ook dieper het water in zal gaan. Toch niet. De zee is beweeglijk, matige golven komen af en aan. We besluiten om eruit te gaan. Mijn man gaat nog even koppie onder en we lopen rustig richting het paviljoen om ons af te drogen. De afgescheurde en verweerde vlag klappert driftig tegen de mast die door de wind flink wordt beziggehouden. De handdoeken van de Decathlon lijken geheel niet af te drogen, maar het voordeel is; ze passen heel makkelijk in een kleine hardlooprugzak. Er komt een groepje jonge hardlopers naar beneden en kijken naar ons, terwijl wij ons in bochten wringen om ons natte lichaam zo zandvrij en snel mogelijk in droge kleding te wurmen. Dit blijft toch altijd een gedoetje vooral het uittrekken van de surfschoenen. Het geluid van de vlaggenmast blijft ons vergezellen in dit hele proces. Met een voldaan gevoel hebben we ons zondagse ochtendritueel weer volbracht en met een tevreden gevoel gaan wij het strand af op weg naar huis.
Uitgewaaid
Z
Reactie plaatsen
Reacties
Er zijn geen reacties geplaatst.
Reactie plaatsen
Reacties
Ontroerend en liefdevol verwoordt.