24 januari 2023

Goed aangekleed pak in mijn racefiets uit de garage en vertrek ik voor een korte fietstocht door de duinen naar Schoorl. Het is fris, maar er staat niet veel wind. Onderweg haal ik iemand in en bij Schoorl besluit ik even te stoppen om even de zee te kunnen aanschouwen. De zee is rustig en kalm. De fietser die ik zojuist heb ingehaald begint tegen me te praten en we kletsen wat over fietsen. De man zegt dat er in de verte een zeehond ligt. Ik ben toch vele jaren jonger als de man naast mij, maar ik wil graag geloven dat de hoop die ik zie een zeehond is. Ik wil gaan kijken, ik vraag de man naast mij of hij mee gaat maar hij geeft aan wel vaker een zeehond te hebben gezien, hij gaat door. Ik loop richting de hoop en warempel het is een zeehond! Geweldig, het strand is helemaal verlaten. Ik kom steeds dichterbij. De jonge zeehond kijkt me aan en maakt wat kruipbewegingen richting de zee. Ik wil nog dichterbij komen en besluit op mijn knieën richting de zeehond te komen. Mijn hart maakt een sprongetje, wat een lieve onschuldige blik heeft de zeehond. Ik ga helemaal op in het moment. Ik ben hier helemaal alleen op het strand met die lieve schat. Het lijkt alsof ze even gaat poseren voor de foto. Er nadert een man en die blijkt wel verstand te hebben van zeehonden. Hij waarschuwt wel dat ze kunnen bijten en ook hij denkt dat de zeehond het goed maakt, hij wijst mij op het spoor wat de zeehond al helemaal heeft afgelegd in de richting van het water.  Ik besluit dat het met rust laten van de zeehond nu het beste is wat ik voor haar kan doen, alhoewel ik nog heel lang kan blijven kijken omdat ik haar zo mooi vind. Met een inmiddels kleddernatte voet stap ik zo blij op mijn fiets en wil ik dit moment met iedereen delen! Richting Petten zie ik borden met afbeeldingen van zeehonden erop en dat je 30 meter afstand moet houden van de zeehonden. Inwendig gniffel ik,  maar goed dat ik dit bord niet eerder had gezien!